ZŁOTY GLAN - WERDYKT


Jan Jakub Kolski - zaliczany do najoryginalniejszych, najbardziej wyrazistych i konsekwentnych artystów ostatnich lat. Nie goni za wszechogarniającą tendencją amerykanizacji kina, a rozkochuje widzów w ojczystych klimatach. Prawdy o życiu, śmierci, miłości, zdradzie i innych ludzkich namiętnościach szuka pośród prostych ludzi. Jego bohaterowie rozmawiają z aniołami, zaklinają wodę, równocześnie przeżywając doczesne radości i tragedie. Zainspirowany realizmem magicznym świat przedstawiany w jego twórczości płynnie łączy i przenika to, co realne z tym, co fantastyczne i cudowne. Jest malowniczy, pełen magii, cudów, poezji a także odniesień do własnej biografii.

"Złotego Glana" przyznajemy Kolskiemu właśnie za jego "cudowną" oryginalność, osobisty charakter wypowiedzi oraz autorski świat przedstawiony, który ciągle uwodzi nas swoją magią.


Artur Żmijewski - w swojej awangardowej twórczości sięga do tematów trudnych, takich jak ułomność, emocjonalna nagość, śmierć. Przekracza obyczajowe tabu chorego ciała. Wychodzi naprzeciw trwale zakorzenionemu w kulturze i ludzkiej świadomości lękowi przed "innymi", w tym wypadku ludźmi niepełnosprawnymi. Przekonuje, że "inny" wcale nie znaczy gorszy. Widzi i uzmysławia nam piękno tam, gdzie ludzie nie chcą go dostrzegać.

"Złotego Glana" przyznajemy mu właśnie za to, że swoją pracą niejednokrotnie wpływa na sposób percepcji ludzkiej ułomności powodując, że widz akceptuje odmienność świata osób niepełnosprawnych i uznaje ich prawo do własnej ekspresji.

Jak sam twierdzi: "Sztuka to ostra walka o ludzką świadomość" - jego walka nie sieje zniszczenia i nie przynosi ofiar, wręcz przeciwnie, owocuje większą otwartością na problematykę cielesności oraz zrozumieniem, tolerancją i akceptacją dla osób niepełnosprawnych.


Andrzej Barański - twórca konsekwentnie uprawiający własną filozofię kina. Główną jej zasadą jest prawo do indywidualnej interpretacji świata, na którą wpływ mają przede wszystkim własne doświadczenia i przemyślenia. W autorskiej formie łączy w filmach rzeczywistość i prostotę akcji z ponadczasową refleksją filozoficzną wydobytą z codzienności.

"Codzienność jest do tego stopnia uproszczona, że przestaje być banalna - twierdzi Barański. - Świat widzimy w cząstkach, a każda cząstka pulsuje osobnym dramacikiem. Dramatem."

"Złotego Glana" przyznajemy mu za to, że w swoich filmach przedstawia zmitologizowany, ale pełen realnych odniesień świat, jaki zapamiętał z dzieciństwa. Potrafi wnikliwie oddać nastrój powolnej, codziennej egzystencji, prostoty relacji międzyludzkich, które w jego filmach składają się na ponadczasową refleksję filozoficzną.