ang. The Death of Mister Lăzărescu, rum.Moartea domnului Lăzărescu

Rumunia, 2005, 153 min.

 

Reżyseria: Cristi Puiu

Scenariusz: Cristi Puiu i Răzvan Rădulescu

Gatunek: dramat

Obsada: Ion Fiscuteanu, Luminiţa Gheorghiu, Adrian Titieni, Alexandru Fifea, Alina Berzunţeanu, Clara Vodă, Dan Chiriac, Dana Dogaru, Doru Ana, Dragoş Bucur, Florin Zamfirescu, Gabriel Spahiu, Mihai Brătilă, Mimi Brănescu, Monica Bârlădeanu, Simona Popescu, Tudor Hristescu i inni

 

Nagrody:

Główna Nagroda w sekcji “Un certain regard”, Festiwal w Cannes (2005)

Nagroda Specjalna Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (2005)
Nagroda dla najlepszego reżysera, Nagroda publiczności, Nagroda dla najlepszego filmu rumuńskiego, Nagroda FIPRESCI oraz nagrody dla najlepszego aktora (Ion Fiscuteanu) i najlepszej aktorki (Luminiţa Gheorghiu) na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Transylwania (TIFF), Cluj-Napoca (2005)

Sześćdziesięciotrzyletni starzec, pan Lăzărescu mieszka w bloku wraz z trzema kotami. Jego żona umarła a córka wyemigrowała do Kanady. Pewnego dnia poczuł się źle i wzywa pogotowie. Zanim przyjedzie karetka, prosi o pomoc sąsiadów. Nieco później, zbadawszy go i podejrzewając raka okrężnicy, lekarz postanawia umieścić go w szpitalu. W szpitalu stają jednak na przeszkodzie inne priorytety i starzec, wzięty za alkoholika, zostaje odesłany do innego szpitala, potem do kolejnego...

Coś, co na początku zdawało się zwykłą formalnością – zbadanie i wzięcie na obserwację medyczną pewnego starca, który wymiotował i narzeka na bóle głowy – przekształca się w nieustający koszmar.

 

 

rum. A fost sau n-a fost, ang. 12:08 East of Bucharest

Rumunia, 2006, 89 min.

 

Reżyseria: Corneliu Porumboiu

Scenariusz: Corneliu Porumboiu

Gatunek: dramat

Obsada: Ion Sapdaru, Mircea Andreescu, Teodor Corban, Lucian Iftime, Luminiţa Gheorghiu, Mirela Cioabă

 

Nagrody: Trofeum Camera d’Or i Nagroda Label Europa Cinema na Festiwalu w Cannes (2006), Nagroda dla najlepszego filmu w konkursie, dla najlepszego filmu rumuńskiego i Nagroda publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Transylwania (TIFF), Cluj-Napoca (2006)

Cała Rumunia oglądała transmisję na żywo z tego jak wściekły tłum zmusił dyktatora Ceauşescu do ucieczki z Bukaresztu helikopterem.

W spokojnym miasteczku na wschód od stolicy, 16 lat od tej historycznej daty niejaki Jderescu, gospodarz pewnego programu w lokalnej telewizji zaprosił do studia dwóch gości, by podzielili się wspomnieniami rewolucjonistów. Jeden z nich to Pişcoci, stary emeryt, który pracuje czasami jako Święty Mikołaj, drugi to Mănescu, nauczyciel historii, który właśnie spłacił długi za napitki, wydając na to całą pensję.

Ci troje próbują odpowiedzieć wspólnie na pytanie, które prześladuje ich od 16 lat: czy w ich mieście była czy też nie było rewolucji?

Zbudowana z serii burleskowych epizodów z udziałem tych trzech sympatycznych postaci, ta smutna komedia osiąga punkt kulminacyjny w jednej z najlepszych scen kinematografii rumuńskiej wszechczasów: obłędny talk-show w zakurzonej lokalnej telewizji, z powalającym humorem, a przy tym z nadzwyczajnym efektem realności.

 

 

rum.Cum mi-am petrecut sfârşitul lumii, ang.The Way I Spent the End of the World

Rumunia – Francja, 2006, 110 min.

 

Reżyseria: Cătălin Mitulescu

Scenariusz: Andreea Vălean, Cătălin Mitulescu

Gatunek: dramat

Obsada: Dorotheea Petre, Timotei Duma, Carmen Ungureanu, Corneliu Ţigancu, Cristian Văraru, Florin Zamfirescu, Grigore Gonţa, Ionuţ Becheru, Jean Constantin, Marian Stoica, Marius Stan, Mircea Diaconu, Nicolae Enache Praida, Valentin Popescu

 

Nagrody: Najlepszy film europejski, MFF Sundance (2005), Najlepsza aktorka, Dorotheea Petre, MFF Cannes (2006), Nagroda Młodzieży na MFF w Valladolid (2006)

 

Tak spędziłem koniec świata dzieje się w pewnej dzielnicy na przedmieściach Bukaresztu, w ostatnim roku Złotego Wieku, i jest historią niejakiego Lalalilu, siedmioletniego chłopca, który wyobraża sobie, że wyzwolił nas od Ceauşescu, oraz Ewy, jego starszej siostry, która ma szansę w ten sposób zadecydować o swojej przyszłości

“Minęło prawie 17 lat od śmierci Ceauşescu, ale nadal nosimy w sobie wspomnienie i dziedzictwo tamtego okresu. Opowiadając o wydarzeniach, które dzieją się na oczach siedemnastoletniej dziewczynki i jej siedmioletniego brata, Tak spędziłem koniec świata ukazuje pewną mieszaninę smutku i radości, rzeczywistości i marzeń, które kojarzą się z tamtą epoką. Ten film to tragikomedia z domieszką wzniosłości i absurdu. Próbuje przekazać emocje tamtych czasów i przybliżyć widzom na całym świecie obraz tego, co noszą w sobie tysiące młodych rumuńskich emigrantów, którzy próbują znaleźć własne miejsce daleko od kraju. (…) Film jest oparty na moich własnych wspomnieniach, na osobistej nostalgii. Na mojej wierze w ten świat.” – Cătălin Mitulescu

 

 

rum. Hârtia va fi albastră,ang. The Paper will be Blue

Rumunia, 2006, 95 min.

 

Reżyseria: Radu Muntean

Scenariusz: Alexandru Baciu, Radu Muntean, Răzvan Rădulescu

Gatunek: film akcji, dramat

Obsada: Adi Cărăuleanu, Paul Ipate, Adrian Vancica, Alexandru Georgescu, Alexandru Potocean, Ana Ularu, Andi Vasluianu, Andrei Traian, Constantin Diţă, Dana Dogaru, Dragoş Bucur, Gabriel Spahiu, Ion Sapdaru, Mimi Brănescu, Mirela Oprişor, Tudor Aaron Istodor, Viorel Comanici i inni.

Nagrody: Specjalne Wyróżnienie Jury i Nagroda CICAE (Confederaţia Internaţională a Cinematografelor de Artă şi Eseu) na Festiwalu Filmowym w Sarajewie (2006)

Nagroda dla najlepszego filmu w ramach drugiej edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Eurasia, Antalya (2006)

Nagroda specjalna Jury na Festiwalu Filmowym w Namur (2006)

Bukareszt w nocy z 21 na 22 grudnia 1989. Zmotoryzowany pluton interwencyjny pod dowództwem porucznika Neagu, otrzymuje rozkaz patrolowania podmiejskich dzielnic. Nadajnik radiowy w samochodzie działa z przerwami zaś wiadomości, które są przekazywane pomiędzy jednostkami pancernymi oraz zdawkowa emisja stacji radiowych i telewizyjnych donoszą mgliście o jakichś terrorystach, którzy szturmują państwową telewizję, wprowadzając w błąd członków załogi.

Costi, jeden z dwójki żołnierzy służących w plutonie, który odbywa służbę wojskową w Bukareszcie dzięki interwencji ojca uważa, że po tylu latach dyktatury walka przeciwko zwolennikom Ceauşescu jest obowiązkiem każdego Rumuna niezależnie od odgórnych rozkazów. Spiera się w tej kwestii z porucznikiem Neagu i korzystając z zamieszek między jego kolegami a grupą manifestujących ucieka, by walczyć w gmachu Telewizji. Żołnierz nie dociera jednak do siedziby telewizji, lecz do pobliskiej willi, gdzie przez pomyłkę zostaje wzięty za terrorystę i aresztowany przez mieszaną grupę cywilów i wojskowych broniących budynku, podczas gdy reszta plutonu wyrusza na utopijną i ryzykowną misję odbicia Costiego.

 

Rum. Filantropica, ang. Filantrophy

Rumunia - Francja, 2002, 110 min.

 

Reżyseria: Nae Caranfil

Scenariusz: Nae Caranfil

Zdjęcia: Vivi Dragan Vasile

Produkcja: Pacific Films, Strada Film, Swiss Romand TV

Występują: Mircea Diaconu, Gheorghe Dinica, Mara Nicolescu

Nagrody: Nagroda Młodego Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Miłości z Mons (2002);

 

W Bukareszcie naszych czasów, wyjść do miasta w sobotni wieczór z piękną kobietą to, z finansowego punktu widzenia, ryzykowne posunięcie. Ovidiu, skromny profesor liceum, nie mógłby sobie na to pozwolić. A jednak, nie ma nic przeciwko temu, gdyż zakochał się bez opamiętania w Dianie, dwudziestoletniej dziewczynie o zachciankach modelki. W poszukiwaniu źródła dochodów nieco konkretniejszych niż jego marna profesorska pensja, Ovidiu nurkuje w fascynującym i zarazem okrutnym świecie: mafii żebraków...

 

 

Rum. Occident, ang. West

 

Rumunia, 2002, 105 min.

 

Reżyseria: Cristian Mungiu

Scenariusz: Cristian Mungiu

Zdjęcia: Vivi Dragan Vasile

Produkcja: Temple Films, Dan Badea

Występują: Alexandru Papadopol, Anca-Ioana Androne, Samuel Tastet

Nagrody: Główna Nagroda i Nagroda Meuter-Titra na Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Miłości w Mons (2003), Nagroda Związku Filmowców Rumuńskich za rolę męską (2003)

Trofeum na Międzynarodowym Festiwalu Filmów w Transylwanii (TIFF) (2002)

Wybrany na “Quinzaine des Réalisateurs”, Cannes (2002)

 

Komedia o rumuńskim świecie stającym twarzą w twarz z mirażem Zachodu, ironiczno-gorzkie spojrzenie na sytuacje niekiedy zabawne, innym razem ośmieszające, najczęściej bez wyjścia, z jakimi borykają się ludzie w dzisiejszej Rumunii. Jednocześnie jest to opowieść o przypadku, o zbiegu wydarzeń, o niespodziankach i o czasie.

Film przedstawia trzy różne historie, które mają miejsce w ciągu tego samego tygodnia, z bohaterami, których ścieżki przecinają się, nakładają, warunkują, najczęściej bez ich woli. Postacie, które są głównymi bohaterami w jednej z historii stają się drugoplanowymi w innych. Pewne sekwencje powtarzają się w przeciągu całego filmu dostarczając za każdym razem nowych szczegółów, które stawiają w nowym świetle zdarzenia już opowiedziane.

 

 

Rum. Italiencele, ang. Italian Girls

 

Rumunia, 2004, 82 min.

 

Tytuł oryginalny: Italiencele

Reżyseria: Napoleon Helmis

Scenariusz: Napoleon Helmis

Zdjęcia: Florin Mihailescu

Produkcja: Ro De Film, Ro Film, Total TV, Imago Film

Występują: Mara Nicolescu, Ana Ularu, Vlad Zamfirescu, Costel Cascaval

 

Liryczna komedia o smutno-wesołym zakończeniu. Film opowiada historię dwóch sióstr mieszkających w wiosce w regionie Oltenia w południowo-zachodniej Rumunii. Pewnego dnia postanawiają uciec z domu. Ich marzeniem jest zatrudnienie się na czarno w Hiszpanii. Po powrocie w rodzinne strony opowiadają, że znalazły pracę i to nie w Hiszpanii, a we Włoszech. Jak się jednak okazuje, w rzeczywistości padły ofiarą kosowskich handlarzy ludźmi i przez rok były zmuszane do prostytucji. Z opresji wybawiły je siły KFOR.

 

 

 

 

 

 

Rum. Decreteii, ang. Children of the Decree

 

Rumunia, 2004, 68 min.
Reżyseria: Florin Iepan

Gatunek: dokument

Produkcja: Rumunia / SUB-CULT-URA, ARTE, TV ONTARIO, WDR, HR, CNC, TVR

 

W październiku 1966, Nicolae Ceauşescu wydał słynny Dekret nr 770, który zabraniał Rumunkom dokonywania aborcji, pod karą pozbawienia wolności. Jedynie kobiety, które przekroczyły wiek lat 40, albo miały już przynajmniej czworo dzieci miały prawo do przerwania ciąży.

 

 

Dokument Florina Iepana opowiada historię tego przerażającego eksperymentu społecznego: przez 23 lata, czas obowiązywania dekretu (który był jednym z trzech pierwszych praw zniesionych natychmiast po rewolucji w grudniu 1989) w Rumunii urodziło się przeszło 2.000.000 niechcianych dzieci, umarło najmniej 10.000 kobiet, ofiar przeprowadzanych potajemnie aborcji.

 

 Społeczeństwo nacjonalistyczno -komunistyczne stworzone przez Ceauşescu, doskonale zrekonstruowane przez reżysera za pomocą zeznań niektórych osób uwikłanych bezpośrednio w zdarzenia, obrazów archiwalnych albo szlagierów z tamtych czasów, jest postrzegane niczym ogromne więzienie, w którym zawodowy sukces kobiet zależy od „produkcji dzieci”, seks staje się zdarzeniem uważnie planowanym, osobnicy bez żadnego przygotowania medycznego stają się w jedną noc „lekarzami”, by zarobić dobre pieniądze kosztem nieszczęśliwych ciężarnych i tysiące mężczyzn (lekarzy, prokuratorów, milicjantów, agentów Securitate, informatorów), powołanych do sprawowania nadzoru nad życiem intymnym wszystkich kobiet uznanych za płodne. Ponadto, ponieważ wymarzony przez komunistów Nowy Człowiek musiał być doskonały, dzieci niepełnosprawne od urodzenia są niechciane nawet przez państwo i wysyłane do prawdziwych sierocińców grozy, o najwyższym wskaźniku umieralności dzieci w Europie (około 50%)