"Rumuńskim kinem, które wciąż kojarzy się z głęboką prowincją Europy, zachwyca się teraz cały świat. Mówi się nawet o rumuńskiej Nowej Fali, która na wzór francuskiej czy czeskiej zaczyna wywierać wpływ na rozwój X Muzy.(...)
(Janusz Wróblewski "Rumun potrafi" Polityka (nr 38 z 22.09.2007)

Kino Charlie oraz Rumuński Instytut Kultury zapraszają na całoroczny przegląd najlepszych dokonań rumuńskiego kina fabularnego i dokumentalnego ostatnich lat, takich reżyserów, jak Cristi Puiu, Radu Muntean, Radu Gabrea, Nae Caranfil, Cristian Mungiu, Napoleon Helmis, Florin Iepan.

Większość z prezentowanych filmów nigdy wcześniej nie gościła na ekranach polskich kin.

Dla ułatwienia odbioru wszystkie filmy prezentowane będą z polskimi napisami.

W styczniu zaprezentujemy dramat Tak spędziłem koniec świata (2006) w reżyserii Cătălin Mitulescu.

Tak spędziłem koniec świata dzieje się w pewnej dzielnicy na przedmieściach Bukaresztu, w ostatnim roku Złotego Wieku, i jest historią niejakiego Lalalilu, siedmioletniego chłopca, który wyobraża sobie, że wyzwolił nas od Ceauşescu, oraz Ewy, jego starszej siostry, która ma szansę w ten sposób zadecydować o swojej przyszłości.

"Minęło prawie 17 lat od śmierci Ceauşescu, ale nadal nosimy w sobie wspomnienie i dziedzictwo tamtego okresu. Opowiadając o wydarzeniach, które dzieją się na oczach siedemnastoletniej dziewczynki i jej siedmioletniego brata, Tak spędziłem koniec świata ukazuje pewną mieszaninę smutku i radości, rzeczywistości i marzeń, które kojarzą się z tamtą epoką. Ten film to tragikomedia z domieszką wzniosłości i absurdu. Próbuje przekazać emocje tamtych czasów i przybliżyć widzom na całym świecie obraz tego, co noszą w sobie tysiące młodych rumuńskich emigrantów, którzy próbują znaleźć własne miejsce daleko od kraju. (...) Film jest oparty na moich własnych wspomnieniach, na osobistej nostalgii. Na mojej wierze w ten świat." - Cătălin Mitulescu

"Tak spędziłem koniec świata jest dobrze opowiedziana historią o trudnym okresie, przedsięwzięciem wynikające z autentycznego sposobu Ťodczuwaniať komunizmu, bardzo dobrze uchwyconego przez aktorów, reżysera i scenarzystę. Terapeutyczny film o przeszłości." - Anda Cadariu, Bucureştiul cultural

Nagrody:
Nagroda dla najlepszego filmu europejskiego na Festiwalu w Sundance (2005)
Nagroda dla najlepszej aktorki, Dorotheea Petre, na Festiwalu w Cannes (2006)
Nagroda Tineretului na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Valladolid (2006)