DOC REVIEW

"Guerilla: uprowadzenie Patty Hearst" (Guerilla: The Taking Of Patty Hearst)

USA 2004; 88 min.
Reżyseria: Robert Stone
Produkcja: Magnolia Pictures, Robert Stone

Film przedstawia jeden z najgłośniejszych spektakli medialnych, jakie rozegrały się na oczach Ameryki w latach 70-tych. Robert Stone drobiazgowo rekonstruuje okoliczności powstania paramilitarnej organizacji SLA, która trzydzieści lat temu rozpoczęła desperacką walkę z rządem federalnym. Organizację zaczęto traktować poważnie dopiero w chwili, gdy jej członkowie zdecydowali się na porwanie córki Randolpha Hearsta - jednego z najbardziej wpływowych Amerykanów. Porywacze od razu zaskoczyli swoimi "nietypowymi" żądaniami. Wypuszczenie córki milionera miało nastąpić w zamian za żywność dla bezdomnych i bezrobotnych. Zwłaszcza w oczach najbiedniejszych mieszkańców USA, członkowie SLA wyrośli na bohaterów, współczesny odpowiednik bandy Robin Hooda. Prawdziwą sensacją stała się jednak wiadomość, że również córka Hearsta popiera rebeliantów. Zdjęcie Patty Hearst z karabinem stało się ikoną całej generacji kontestujących Amerykanów. Autorzy filmu przeprowadzili kilkadziesiąt wywiadów: z żyjącymi członkami SLA, byłymi agentami i dziennikarzami. Dotarli również do unikalnych materiałów filmowych i nagrań magnetofonowych.


"Węzeł małżeński" (Tying The Knot)

USA 2004; 87 min.
Reżyseria: Jim de Seve
Produkcja: Roadside Attractions

Najlepszy Film Frameline FF, Selekcja: Tribeca FF, Outfest, Newfest, Provincetown FF, Philadelphia Gay & Lesbian FF

Od wieków małżeństwo było polem ciągłej walki o związane z nim prawa i przywileje. Spory na jego temat odzwierciedlają tym samym wartości istniejące w całym społeczeństwie. Jest rok 1971. Po długiej batalii o prawo do małżeństwa para gejów bierze ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego na Manhatanie. Kiedy, po trzydziestu latach wracamy do tego samego urzędu, czas zdaje się nadal stać w miejscu. Prawne regulacje dotyczące małżeństwa to temat ciągle podgrzewający napięcie pomiędzy środowiskiem gejowskim a prawicą. Jim de Seve opowiada o walce o prawo do zawierania małżeństw, która toczy się zarówno w sądach stanowych USA jak i w świadomości przeciętnych Amerykanów. Jako jeden z argumentów w sporze przytacza się fakt z lat 60 tych, kiedy "mieszane" małżeństwa pomiędzy białymi a czarnymi Amerykanami wzbudzały podobne emocje. Zdjęcia do filmu powstawały w trakcie trzech burzliwych lat w historii małżeństwa, w miejscach, w których rozstrzygały się jego losy: na Florydzie, w Kalifornii, Nowym Jorku, Virgini, Massachusetts, Waszyngtonie a także w Kanadzie i Holandii. Film próbuje odpowiedzieć na pytanie o to czy równe prawo dla gejów i lesbijek może zachwiać tradycyjną instytucją małżeństwa.


"Derailroaded - stracony talent" (Derailroaded)

USA 2004; 86 min.
Reżyseria: Josh Rubin
Produkcja: Ubin Twinz

"Derailroaded" to wstrząsająca opowieść o jednym z największych dziwaków amerykańskiego rock'n'rolla, jego pełnej zakrętów karierze i życiu które nie trzymało się żadnych torów. W wieku 16 lat Larry został hospitalizowany po tym jak zaatakował matkę nożem. Po wyjściu z zakładu zaczął śpiewać na ulicach Los Angeles. Tutaj odkrył go Frank Zappa i namówił do nagrania wspólnej płyty. Bardzo szybko nazwano Fishera "ojcem chrzestnym muzyki outsiderów". Na przestrzeni następnych czterdziestu lat, dzięki pomocy Zappy i kolejnych muzyków zaintrygowanych jego talentem, "Wild Man" nagrał kilka kolejnych płyt i trafił na brytyjską top listę. Twórczość Larrego Fishera to naznaczona wewnętrznym cierpieniem, przejmująca opowieść o jego chorobie (cierpiał na paranoję i schizofrenię), potrzebie miłości i pragnieniu akceptacji. Jego bliski krzyku śpiew i niepowtarzalna ekspresja przerażają i zachwycają swoją niezwykłą siłą. Autor "Derailroaded "umiejętnie zderza sekwencje pogłębiającej się choroby muzyka z przebłyskami jego wolności twórczej i niewątpliwego talentu. Swój film uzupełnił Rubin wywiadami z alternatywnym środowiskiem muzycznym Kalifornii (o Fisherze mówią: Frank Zappa, Weird Al Yankovic, Dr Demento, Billy Mumy i inni) oraz niezliczoną ilością materiałów dokumentalnych.


"Mana - więcej niż wiara" (Mana. Beyond Belief)

Francja, Niemcy, Holandia 2004; 92 min.
Reżyseria: Peter Friedman, Roger Manley
Produkcja: Strange Attractions

Wszystkie społeczności na świecie posiadają miejsca i przedmioty, którym przypisują szczególną moc i które obdarzają czcią. Zgodnie z ustalonym rytuałem odbywają do nich pielgrzymki, składają ofiary i świętują licząc na to, że przypadnie im w udziale cząstka magicznej siły. Tak niezwykłą moc posiadają przedmioty dostępne całej zbiorowości lub obiekty indywidualnego kultu. Zasada "miejsc i przedmiotów mocy" pozostaje ta sama, niezależnie od szerokości geograficznej. Naczelną ideą filmu Petera Friedmana jest dowiedzenie, że sposób zachowania człowieka w obecności "świętych miejsc" ma u swych źródeł wiarę - główny fundament ludzkiej świadomości. "Mana" to nazwa pochodząca z kultury Maorysów, określająca moc zawartą w ludziach przedmiotach i miejscach. W trakcie swej podróży, twórcy filmu poszukują kulturowych odpowiedników "Mana" . W ten sposób trafiają do rozmaitych miejsc nacechowanych szczególna siłą i energią: prywatnych i zbiorowych sanktuariów. "Mana - więcej niż wiara" to niezwykle bogata wizualnie wyprawa po Polinezji, Azji, Afryce, Europie i Stanach Zjednoczonych. W jej trakcie trafiamy między pielgrzymów wpatrzonych w Całun Turyński i uczestników zlotu fanów Elvisa Presleya w Memphis, obserwujemy poranek na targu rybnym i święto kwitnącej wiśni w Japonii.


"Oparty na faktach" (Based On a True Story)

Holandia 2004; 75 min
Reżyseria: Walter Stokman
Produkcja: The Kasander Film Company

W sierpniową noc 1972 roku, John Wojtowicz przeprowadził śmiały napad na oddział Chase Manhattan Bank w Brooklynie. Pieniądze zamierzał przeznaczyć na operację zmiany płci swojego kochanka. Napad nie powiódł się. Wojtowicz i jego wspólnik zatrzymali pracowników banku jako zakładników. Trzymali ich następnie przez 14 pełnych napięcia godzin. Plan ucieczki z oblężonego banku także się nie powiódł i John Wojtowicz ląduje w więzieniu. Kilka lat później prawa do historii Wojtowicza kupuje od jego kochanka wielka hollywoodzka wytwórnia. W ten sposób powstał głośny film Sydneya Lumeta "Pieskie popołudnie" (Dog Day Afternoon) z Alem Pacino w roli głównej. Film oparto na faktach, jednak udziału w projekcie odmówił główny bohater wydarzeń John Wojtowicz. Trzydzieści lat później, reżyser Walter Stokman dociera do Wojtowicza aby ponownie opowiedzieć jego historię. Dzięki determinacji reżysera zbliżamy się o jeden krok do "prawdziwych" okoliczności napadu, poznajemy jej bohaterów i sylwetkę Johna Wojtowicza. "Zwracam historię tym, do których ona należy" - tłumaczy na początku Stokman. W trakcie realizacji zdjęć okazuje się, że nie jest to tak łatwe jakby się wydawało.