Od 1 do 9 kwietnia w potrwa przegląd twórczości Piera Paolo Pasoliniego. W czasie przeglądu zaprezentowanych zostanie 10 filmów włoskiego twórcy, jednego z nielicznych reżyserów filmowych lat 60. i 70., którego prace wciąż budzą zainteresowanie i kontrowersje. Wszytkie filmy są wyświetlane z kopii 35 mm, z lektorem oraz z napisami angielskimi. Bilety w cenie 12 i 14 zł. Karnet na 5 filmów - 35 zł.

Pasolini - poeta, publicysta, pisarz, scenarzysta, malarz, filozof kultury, semiotyk, aktor i przede wszystkim filmowy reżyser był pełnym pasji intelektualistą i bezpardonowo atakującym współczesną cywilizację kontestatorem. Walczył ze wszystkimi i o wszystko, łącznie z samą kontestacją, której reprezentantem właściwie nie był, zbyt indywidualną szedł bowiem drogą, narażając się na nienawiść zarówno ówczesnej prawicy, jak i lewicy. Był też na długo przed wieloma współczesnymi twórcami filmowymi, m.in.: Derekiem Jarmanem, Gusem van Santem i Pedro Almodovarem, zadeklarowanym homoseksualistą, manifestującym swą orientację seksualną bez jakichkolwiek zahamowań, w czasach, gdy było o to, nawet w środowiskach artystycznych, bez porównania trudniej niż dzisiaj.

Śmierć, którą poniósł na plaży w Ostii 2 listopada 1975 r., w wieku 53 lat, przed premierą swojego ostatniego filmu "Salo, czyli 120 dni Sodomy", była wstrząsem dla światowej opinii i jedną z największych tragedii w dziejach kina. Do zabójstwa przyznał się 17-letni Pino Pelosi - męska prostytutka, poznany przez reżysera tego samego listopadowego wieczora na rzymskim dworcu. Dzisiaj, ponad trzydzieści lat po tej bestialskiej zbrodni, coraz głośniej mówi się, że jej powodem nie były gejowskie porachunki, lecz polityczna zemsta; była to kara wymierzona za nieprzejednaną postawę w wielu istotnych dla ówczesnych Włoch publicznych sprawach. Tak uważa m.in. Bernardo Bertolucci, znakomity reżyser i uczeń Pasoliniego. Fakt zaś, że domniemany zabójca Pelosi zmienił w zeszłym roku zeznania, bardzo przyczynił się do wznowienia procesu o zabójstwo reżysera przez rzymską prokuraturę.

Trudno o tych sprawach nie myśleć oglądając filmy tego niepokornego, walczącego z wszelkimi przejawami mieszczaństwa i kultury masowej twórcy, tak bardzo wrośniętego w czasy, gdy światowe kino, co i raz zaskakiwało niezwykłymi dokonaniami, a włoska kultura imponowała arcydziełami Federica Felliniego, Michelangela Antonioniego, Luchino Viscontiego, Sergia Leone, czy wspomnianego Bertolucciego. Nie wszystkie filmy Pasoliniego zyskały opinię arcydzieł, nie wszystkie też wytrzymały próbę czasu. Obciążone brzemieniem epoki były bowiem równocześnie wyrazem niespokojnej i poszukującej, a zarazem impulsywnej postawy artysty, niezwykle żywym sposobem reagowania na ważne dla niego i - jak się okazuje - ciągle aktualne problemy. Dlatego - mimo upływu czasu - chętnie i dzisiaj wraca się do nich.

Przygotowany przez DKF UJ "Rotunda" we współpracy z Włoskim Instytutem Kultury w Krakowie przegląd twórczości Pasoliniego w ramach IX Festiwalu Klasyki Filmowej, da widzom pełne wyobrażenie o znaczeniu tego twórcy dla światowego kina. Znajdą się w nim m.in. różnorodne w charakterze filmy: mający neorealistyczny rodowód: "Mamma Roma" z wielką rolą Anny Magnani, z jednej strony zaskakująco wierna wobec Nowego Testamentu "Ewangelia według świętego Mateusza", z drugiej antymieszczańska prowokacja "Teoremat", oryginalne, z ducha wielokulturowe adaptacje greckich tragedii: "Król Edyp" i Medea" (z Marią Callas) i oparte na pomnikach literatury światowej, należące do "Trylogii życia": "Dekameron" i "Kwiat 1001 nocy". Na koniec zaprezentowany zostanie jeden z największych skandali w historii kina "Salo, czyli 120 dni Sodomy" wg markiza de Sade'a.

Spotkanie z kinem Pasoliniego, którego filmy należą do znaczących osiągnięć kina autorskiego lat 60. i 70. to niepowtarzalna okazja poznania dzieła jednej z najbardziej oryginalnych osobowości w dziejach kina i zarazem odświeżenia kontaktu z niezwykle twórczym okresem w jego ponad stuletniej historii. Włoski reżyser należał do wąskiego grona tych najodważniejszych artystów, którzy przełamywali tabu w dziedzinie najbardziej fundamentalnych pytań o naturę człowieka i jego współczesną kondycję.