Opisy filmów:


1 kwietnia (sobota)
Mamma Roma (Włochy, 1962, 103')
wyst.: Anna Magnani, Ettore Garofolo, Franco Citti, Silvana Corsini
W świecie ludzi oszukanych przez życie, w rzymskim półświatku rozgrywa się historia prostytutki znanej jako Mamma Roma i jej syna Ettore. Krytycy widzieli w filmie Pasoliniego aluzje religijne - wątek matki i syna przywołuje ewangeliczny dramat, zaś niektóre sceny stylizowane są na włoskie obrazy renesansowe...

2 kwietnia (niedziela)
19:00 Dekameron /Il Decameron, (Włochy, 1972, 110')
wyst.: Pier Paolo Pasolini, Angela Luce, Patrizia Capparelli, Jovan Jovanovic
Pierwsza część "Trylogii życia" Pasoliniego, w której dał wyraz fascynacji plebejską witalnością i naturalnością. Z dzieła Boccaccia wybrał najbardziej lapidarne, najpopularniejsze anegdoty oddające - często bezwstydny - charakter ludowej kultury włoskiej. Dużo tu nagości, folkloru, rozpasania, komedii, poezji i piękna. Dekameron to jeden z najbardziej żywiołowych i witalnych filmów reżysera.

4 kwietnia (wtorek)
Teoremat / Teorema (Włochy, 1968, 98')
wyst.: Terence Stamp, Giovanni Ivan Scratuglia, Laura Betti, Alfonso Gatto,
Historia opowiedziana w tym filmie jest nowoczesną parabolą poetycką. Rodzinę pewnego przemysłowca nawiedza nadludzka istota, która błyskawicznie staje się kochankiem wszystkich domowników. Nie wiadomo tylko czy to demon, czy anioł... W tym filmie seks jest formą wyzwolenia, sposobem na uzyskanie samoświadomości - choć niekiedy za cenę autodestrukcji. Niemal zupełny brak dialogów i obrazowe piękno kadrów sprawiają, że enigmatyczna fabuła zyskuje wymiar symboliczny.

5 kwietnia (środa)
Medea (Francja, Włochy, RFN, 1969, 110')
wyst.: Maria Callas, Giuseppe Gentile, Massimo Girotti
Pasolini odnalazł w dziele Eurypidesa powiązania ze współczesnością, czyniąc z filmu parabolę stosunków pomiędzy zachodnią cywilizacją a "trzecim światem". Medea to udany melanż baśni filozoficznej i intrygi miłosnej wydobywający zderzenie pomiędzy starym światem religii i nowym światem laickim. Główną, niemal niemą rolę Medei, która zabija nikczemnego kochanka Jazona i ich wspólnych synów zagrała Maria Callas - największa diva operowa wszechczasów.

6 kwietnia (czwartek)
Ptaki i ptaszyska / Uccelacci e uccellini (Włochy, 1966, 87')
wyst.: Toti, Ninetto Davoli, Femi Benussi
"Ptaki i ptaszyska" to film niezwykły, będący metaforycznie ujętą powiastką filozoficzną o współczesnym świecie, wypełnionym alegorycznymi postaciami, których źródeł należy szukać w bajkach Lafontenowskich. To swego rodzaju traktat filozoficzny, w którym Pasolini próbuje szukać punktów stycznych między chrześcijaństwem a marksizmem i próbuje zobrazować współistnienie obu ideologii, jednej ucieleśnionej przez św. Franciszka z Asyżu, drugiej reprezentowanej przez Kruka.

7 kwietnia (piątek)
Salo, czyli 120 dni Sodomy / Salo o le 120 giornate di Sodoma (Francja, Włochy, 1976, 118')
wyst.: Paolo Bonacelli, Giorgio Cataldi, Aldo Valletti, Caterina Boratto
Ostatni film Pasoliniego nawiązuje do dzieł markiza de Sade’a i epizodu z historii Włoch - faszystowskiej republiki Salo, powołanej przez Mussoliniego w 1943 roku. Przedstawiona w filmie kilkudniowa orgia zorganizowana przez faszystowskich dygnitarzy jest rytuałem seksualnej perwersji i jednocześnie orgią śmierci systemu skazanego na nieuchronny upadek. Pasolini proponuje nam podróż przez kolejne kręgi piekła - od kręgu namiętności, przez krąg ekskrementów do kręgu krwi, ukazaną chłodnym okiem analityka, dzięki czemu mimo szokującej obsceniczności to film antyerotyczny, film śmierci. Perwersyjny seks katów i ich ofiar jest tu tylko jednym ze środków prowadzących do destrukcji osobowości, do całkowitego uprzedmiotowienia człowieka. Faszyzm jest tylko pretekstem, najbrutalniejszą manifestacją władzy jako takiej, władzy, która jest dla Pasoliniego złem absolutnym.

8 kwietnia (sobota)
Chlew / Il porcile (Francja, Włochy, 1969, 97')
wyst.: Jean Pierre-Léaud, Alberto Lionello, Ugo Tognazzi
Historia wzajemnego szantażu dwóch niemieckich przemysłowców stanowi tu tło dla prowokacyjnej, obrazoburczej krytyki kapitalizmu. Zobaczymy tutaj morderstwa, odcięte głowy, kanibalizm i zoofilię, a najbardziej "ludzkimi" postaciami w tym filmie wydają się być właśnie świnie. Ten ponury film jest krzykiem rozpaczy człowieka, nie akceptującego świata, którym rządzi wyłącznie chęć zysku.

9 kwietnia (niedziela)
Kwiat 1001 Nocy / Il Fiore delle mille e una notte
(Francja, Włochy, 1974, 129')
wyst.: Ines Pellegrini, Ninetto Davoli, Franco Citti
Druga część "Trylogii życia", zbliżona - tak w formie jak i treści - do Dekameronu, przedstawiająca "Baśnie z tysiąca i jednej nocy" jako wytwór rubasznej kultury plebejskiej. W wersji Pasoliniego, na pierwszy plan wysuwają się intrygi miłosne, romanse, i jurny erotyzm. Film polemizuje z "hollywoodzkim" obrazem bajkowego świata arabskiego pełnego kapiących od złota pałaców i szlachetnych kalifów.