TUPIKA to trio: Norbert Kubacz - kontrabas, Patryk Zakrocki - skrzypce, Paweł Szamburski - klarnet.

Zespół powstał późną jesienią 1999 roku dzięki współpracy Norberta Kubacza oraz Patryka Zakrockiego. W roku 2000 skład poszerzył się o Pawła Szamburskiego i trio to stanowi trzon zespołu po dziś dzień. Założeniem było granie własnej muzyki, oscylującej między free jazzem, a współczesną kameralistyką. Zespół koncertował w Warszawie, Lozannie, Montreaux, Amsterdamie, zarówno na scenach, w klubach, galeriach jak i na ulicy, w parkach i na balkonach ursynowskich mieszkań.

Muzyka Tupiki - to muzyka "identyczna z naturalną", intuitywna improwizacja, która w oczywisty sposób nawiązuje do okrutnych gier i zabaw dziecięcych. Wynika z czystej miłości do grania na instrumentach, wieloletniej przyjaźni i obserwacji życia bulterierów. Skupienie na materii dźwiękowej, fakturze, barwach oraz umiejętności narracyjne, to cechy które łączą trzech wyśmienitych muzyków w ich ulubionym zespole. Razem tworzą dźwiękową opowieścią o wolności i wyobraźni.

Muzykę zespołu można usłyszeć min. w filmie "Mistrz" reż. D. Kuciewicz / K. Bochenek, "Noc i dwa słońca" reż. K.Wasilka, "Wiadomość" reż. K. Łubniewski, a także w spektaklu "Wątpliwość" reż. P. Cieplak (Teatr Polonia).

W 2006 roku nakładem niezależnej wytwórni płytowej Lado Abc, Tupika wydała album "Broń Rasowego Marzenia" z archiwalnymi nagraniami sprzed lat.


MAREK SKROBECKI (ur. 19 września 1951 w Kaliszu) - polski reżyser filmów animowanych, głównie realizowanych klasycznymi technikami lalkowymi, od lat związany ze studiem filmowym Se-ma-for w Łodzi.

W 1969 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi i kierunku reżyserii filmu animowanego w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (dyplom w 1990)

Był stypendystą British Council i odbył staż w Jim Henson’s Creature Shop i Aardman Animation (1992). Zadebiutował w 1988 filmem EPIZOD. Później próbował swoich sił w rysunkowych filmach dla dzieci. Jednak dopiero w zrealizowanym w 1992 w Se-ma-forze filmie D.I.M odnalazł swoją oryginalną drogę a ożywianie kukieł wielkości człowieka stanowiło niewątpliwie novum na gruncie polskiej animacji przestrzennej. Doświadczenia zdobyte przy tym filmie wykorzystał w sposób udany przy następnych swoich realizacjach a zwłaszcza przy ICHTHYS.

Filmografia:

1988 - Epizod - reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne,

1989 - Tort urodzinowy - reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne,

1991 - Ostatnia kanapka - reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne,

1992 - D.I.M. - reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne,

1993 - Co się komu śni odc. Bujanie w obłokach - reżyseria,

1995 - OM - reżyseria, scenariusz, opracowanie plastyczne,

1998 - Marchenbilder (Obrazki z Bajek) - reżyseria, opracowanie plastyczne ( koncepcja plastyczna Ryszard Kaja )

2005 - Ichthys - reżyseria, opracowanie plastyczne,

oraz czołówki, przerywniki telewizyjne i reklamy animowane (m.innymi seria reklam TAK TAK Ery GSM, "Saga", "E", LOT).

Współpraca:

1993 - Republika marzeń - efekty specjalne,

1993 - Lista Schindlera (reż. Steven Spielberg) - efekty specjalne i elementy scenografii,

1994 - Psy 2 - Ostatnia krew (reż. Władysław Pasikowski) - opracowanie graficzne,

2000 - Bajland (reż. Henryk Dederko) - scenografia, dekoracja wnętrz,

2000-2001 - Raj (reż. Andrzej Czeczot) - współpraca reżyserska,

2006 - Piotruś i wilk (reż. Suzie Templeton) - scenografia.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:

1988 - Film Epizod - główna nagroda "Jantar" w kategorii filmu krótkiego za debiut reżyserski na Młodzieżowych Spotkaniach Filmowych "Młodzi i Film" w Koszalinie,

1994 - Film D.I.M. - nagroda specjalna jury na Internationalm Film Festival of Fantasy, Thriller & Science-Fiction w Brukseli ,

1994 - Film D.I.M. - Wyróżnienie na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,

1994 - Film D.I.M. - Nagroda Specjalna Jury na Word Festival of Animated Films w Zagrzebiu,

1994 - Film D.I.M. - wyróżnienie na International Animated Film Festival w Espinho,

1999 - Film Obrazki z bajek - Złota Kreska na Festiwalu Autorskich Filmów Animowanych "OFAFA" w Krakowie.

2005 - Film Ichthys - Dyplom honorowy na 45 Krakowskim Festiwalu Filmowym.

2005 - Film Ichthys - Nagroda dla najlepszego filmu krótkometrażowego na Ottawa Animation Film Festival.

2005 - Film Ichthys - Brązowy Jabberwocky - Festiwal Etiuda-Anima w Krakowie.

2005 - Film Ichthys - Srebrna Kreska na Festiwalu Autorskich Filmów Animowanych "OFAFA" w Krakowie

2005 - Film Ichthys - Sony Audience Award - Animateka International Animation Festival - Ljubljana - Słowenia.


*CEZARY BODZIANOWSKI (ur. w 1968) - artysta, performer. W latach 1988-1990 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1990-1994 w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii. Mieszka i pracuje w Łodzi.

Znany jest niemal wyłącznie jako twórca zaskakujących akcji o dadaistycznym rodowodzie (jak np. przenicowanie tramwaju na lewą stronę przez przeniesienie napisów na zewnątrz), które przeprowadza bezustannie gdzieś w Polsce i świecie. Czasami oglądają go tłumy, czasami pozostaje niezauważony.

W 2004 otrzymał Paszport Polityki w kategorii "sztuki wizualne".

Najbardziej znane akcje artystyczne:

Świtezianka: Z samego rana, gdy ludzie szykują się do pracy, artysta ubrany w strój podpułkownika saperów pojawił się na jednym z łódzkich blokowisk. Na podnośniku przemieszczał się z okna do okna i pukając zapraszał mieszkańców do rozmowy. (1996)

Ciuciubabka: W środku dnia w Łodzi, artysta pokonywał zatłoczone ulice w zarzuconej na głowie skórzanej kurtce i z rękoma skutymi w kajdankach. (1996)

O sole mio: W Olsztynie, artysta przy pomocy pracowników Planetarium, starał się przesunąć odrobinę światła z Planetarium do Galerii Sztuki Współczesnej. Uczestników akcji ustawił w taki sposób, aby za pomocą lusterek przekazywali sobie światło z Planetarium, aż do galerii. Na ścianie galerii pojawił się "zajączek". (1997)

Hey bo: Artysta wypożyczył z Toruńskiego muzeum kilka meteorytów, które umieścił w siatce na zakupy wraz z pantoflami. Przez kilka godzin stał nieruchomo przed wejściem do muzeum. (1997)

*Calibabka: Na Rynku Głównym w Krakowie, artysta przez siedem godzin spacerował wśród ludzi i "z zimną krwią wlepiał wzrok" w wybrane kobiety. (1998)

*Grzybobranie: Bodzianowski usadowił się przy drodze, ubrany w czerwony przeciwdeszczowy płaszcz. Przed sobą postawił puste koszyczki, kobiałki i wiaderko. Kierowcy zatrzymywali się przy nim, aby dokonać zakupów. (1999)

WF: Artysta wcielił się w jednym z warszawskich liceów w postać nauczyciela WF i prowadził lekcję z grupąt dziewcząt z II klasy. (2001)

*1001 drobiazgów: Artysta pomagał ludziom w zakupie biletów do Muzeum Narodowego w Krakowie. Stał w bardzo długiej kolejce i gdy dochodził do kasy, zamieniał się miejscami z ostatną osobą w kolejce. Pomógł w ten sposób kilku osobom! (2001)
*Cyrk Arena: Ubrany w czarne majtki i sandały, Bodzianowski kłusował wokół nieczynnej areny cyrkowej w Warszawie. (2002)

*Urbi et orbi: Artysta przez godzinę służył za słup ogłoszeniowy. Stał na baczność przed bramą Uniwersytetu Warszawskiego w płaszczu obszytym paskami z ponacinanymi ogłoszeniami. Co 5 minut obracał się o 45 stopni. Przechodnie mogli oderwać sobie interesujące ich ogłoszenie. (2003)

Sztuczny tłum: Bodzianowski okleił tramwaj na zewnątrz naklejkami, które są zwykle wewnątrz pojazdu. Akcja miała zwrócić uwagę odbiorców na rolę komunikatu w świecie. (2004)

*Unik: Artysta w budynku przy ul. Narutowicza 77 w Łodzi (Dział Obsługi Klienta MPK-Łódź) niespodziewanie przysiadał się do pracujących tam osób i opowiadał im o Strzemińskim, którym wykładał właśnie w budynku przy Narutowicza, gdy znajdowała Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi. Rozmawiał z pracownikami MPK na temat postrzegania obrazu i dzieła sztuki pod kątem "Unizmu" (2004)

*Czapka niewidka: Artysta schylał się pod każdym mijanym oknem. Chował się m.in. przy siedzibach policji, sądu, izby skarbowej oraz banku. Chowając się przebył w Łodzi trasę od rogu ulic Piotrkowskiej i Wigury aż do al. Kościuszki przy ul. 6 Sierpnia, gdzie z uczuciem ulgi się wyprostował. (2006)



LESZEK MĄDZIK (ur. 5 lutego 1945 w Bartoszowinach na Kielecczyźnie) - polski scenograf i reżyser teatralny.

Ukończył Liceum Plastyczne w Kielcach (jest honorowym obywatelem Kielc), sześciokrotnie, ale bez powodzenia próbował dostać się do Akademii Sztuk Pięknych, studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie po roku zaczął wystawiać przedstawienia (pierwszym była oparta na scenariuszu Mądzika sztuka "Ecce Homo" wystawiona 24 marca 1970 roku).

W przedstawieniach Mądzika dominuje ruch, obraz, a nadrzędną rolę pełni według twórcy światło. Jego interpretacjom towarzyszy także warstwa dźwiękowa, niema natomiast słowa. Sztuki prezentowane na deskach Sceny Plastycznej KUL prezentują filozoficzną refleksję o życiu i przemijaniu. Ta refleksja bardzo często bierze się z konkretnych przeżyć artysty.

Leszek Mądzik współpracował m.in. z Ireną Byrską, Mieczysławem Kotlarczykiem, Jerzym Zawieyskim, czy Teatrem Gong 2.

Tworzył także w teatrach dramatycznych w Lublinie (Teatr im. Juliusza Osterwy), Łodzi i Warszawie (Teatr Studio) oraz z Teatrem Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie.

Obecnie współpracuje z wieloma uczelniami teatralnymi w Polsce i na świecie, jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1997 roku wyreżyserował swoją własną sztukę "Pętanie" na potrzeby Teatru Telewizji. Był tam też autorem scenariusza i scenografii.

Najważniejsze przedstawienia:

"Dokąd pędzisz koniku?" Rady Moskowej, scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H. Ch. Andersena w Lublinie, 1978

"Iwanonw" Antoniego Czechowa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1981

"Pornografia" Witolda Gombrowicza, dekoracje, Teatr Nowy w Warszawie, 1985

"Tchnienie", przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1992

"Antygona" Sofoklesa, scenografia, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie, 1995

"Kir", przedstawienie autorskie, reżyseria, Scena Plastyczna KUL, 1997

"Skrzydło anioła", przedstawienie autorskie, reżyseria i scenografia, Teatr Lalki i Aktora im. H. Ch. Andersena w Lublinie, 1999

"Powłoki", przedstawienie autorskie, reżyseria, Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna w Łodzi, 2004

"Źródło", przedstawienie autorskie, scenariusz, scenografia i reżyseria, Wrocławski Teatr Lalek, 2005

"Makbet", scenografia, Teatr Narodowy w Lizbonie, 2007

*MIROSŁAW DEMBIŃSKI, Urodził się w 1959 roku w Bydgoszczy. W latach 1977-1981 uczestniczył jako aktor i reżyser w studenckim ruchu teatralnym najpierw w Bydgoszczy a potem w Toruniu, gdzie w 1978 roku rozpoczął studia matematyczne w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Po uzyskaniu dyplomu przez trzy lata pracował jako asystent w Instytucie Matematyki UMK. W 1986 roku rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Jego szkolne etiudy "Stawka mniejsza niż życie", "Pomarańczowa alternatywa", "Mój mały Everest", "Plus minus nieskończoność" otrzymały łącznie 20 nagród na międzynarodowych festiwalach. W 1990 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Sztuki oraz nagrodę Prezydenta Łodzi "Złota Łódka". Przez rok był przewodniczącym Rady Scenariuszowej Studia im. A.Munka, a następnie rozpoczął pracę jako asystent w PWSFTviT, gdzie do dzisiaj prowadzi zajęcia z filmu dokumentalnego. W latach 2005-2007 zrealizował trzy filmy traktujące o wydarzeniach u naszych wschodnich sąsiadów - "Krasnoludki jadą na ukrainę", "Muzyczna partyzantka", oraz obsypaną nagrodami "Lekcję białoruskiego"

W 1991 roku rozpoczął też działalność jako niezależny producent filmowy zakładając Studio Filmowe "EVEREST". Jako reżyser w tymże Studio zrealizował filmy dokumentalne: "Owoce ziemi czarnej", "Pochowajcie mnie razem z nimi", "A ty co?", "Ganek", "Ikar", które otrzymały łącznie 18 nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych. W roku 1993 wyreżyserował telewizyjny film fabularny "Taranthriller". W Studiu Filmowym Perspektywa w 1996 roku zrealizował film fabularny pt.: "Wezwanie", który został wyróżniony za najlepszą rolę kobiecą dla Jadwigi Jankowskiej-Cieślak na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni. W roku 1997 zrealizował 13 odcinkowy serial telewizyjny "Pokój 107".
W 2000 roku w Studiu Filmowym Everest powstał serial dokumentalny o ludziach bezdomnych pt: "Trzeba żyć" w reżyserii Mirosława Dembińskiego. W latach 2002-2004 zrealizował kolejne filmy: "Daj siebie innym", "Markowi Kotańskiemu", "Wspólny lot", "Krasnoludek prezydentem" i serial dokumentalny "Zwycięzcy i przegrani".


*CZESŁAW MOZIL znany bardziej jako CZESŁAW ŚPIEWA (ur. 12 kwietnia 1979 roku w Zabrzu) - duński wokalista polskiego pochodzenia.

Mozil od 5 roku życia mieszka w Danii. Wokalista współpracuje m.in. z duńską grupą rockową Tesco Value. 7 kwietnia 2008 nakładem Mystic Production ukazał się w Polsce debiutancki album Czesław Śpiewa pt. Debiut.


*MICHAŁ ZABŁOCKI (ur. 1964 w Warszawie), poeta i reżyser, autor Programu Rewolucji Poetyckiej "Multipoezja" przebudowującej sposoby funkcjonowania poezji we współczesnym świecie, a w tym miedzy innymi: "Wierszy pisanych on-line" wspólnie z internautami na czacie "Multipoezja" w portalu Onet.pl; "Projekcji wierszy na murach domów", które odbywały się przez cały rok od października 2002 do października 2003 na murach dwóch eksponowanych kamienic w Warszawie i Krakowie; a od 1 stycznia 2006 roku trwają bezterminowo na fasadzie kamienicy przy ul. Brackiej 2 róg Rynku Głównego w Krakowie; "Wierszy chodnikowych", które drukuje na chodnikach miast na wiosnę każdego roku; "Wierszy prasowych", publikowanych w miesięcznikach i tygodnikach; "Wierszy kabaretowych", pisanych w sezonach 2000 - 2003 w Piwnicy pod Baranami, a obecnie w trakcie koncertów Tomasza Marsa; Telewizyjnego programu "Telepoemat" i wielu innych.

Jest autorem cyklu wierszy "Ogień olimpijski", który posłużył za podstawę 13 piosenkom Agnieszki Chrzanowskiej ilustrującym zmagania polskich sportowców na Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku w Atenach.

W maju 2003 roku otrzymał nagrodę Lucent Technologies Poland za upowszechnianie nowoczesnych środków komunikacji poprzez multimedialną twórczość poetycką

Na bazie jego wierszy powstało wiele popularnych piosenek. W ostatnim czasie współpracuje głównie z Agnieszką Chrzanowską, (płyty "Nie bój się nic nie robić", "Cały świat płonie", "Ogień olimpijski", "Tylko dla kobiet") oraz Tomaszem Marsem , który zrealizował recital i wydał album fonograficzny na podstawie jego "Wierszy skandalicznych" pod tytułem "Męski burdel". W latach 1985-2003 współpracował z krakowską Piwnicą pod Baranami, a w szczególności z: Grzegorzem Turnauem (Naprawdę nie dzieje się nic, Cichosza, Nowy Jork, To tu to tam, Natężenie Świadomości, Między ciszą a ciszą, Bracka, Tutaj jestem, Niebezpieczne związki i wiele innych), Anną Szałapak (Zaklinanie, czarowanie), Beatą Rybotycką (Walc weselny i inne).

Wyreżyserował ponad 30 teledysków tych artystów.


*WITOLD LESZCZYNSKI, Reżyser, scenarzysta i operator filmowy. Urodził się 16 sierpnia 1933 roku, zmarł 1 września 2007 w Łodzi. Po ukończeniu Wydziału Elektroniki na Politechnice Warszawskiej (1951-55) pracował jako inżynier elektroakustyk w kinematografii. Ukończył Wydział Operatorski (1959) i Reżyserski (1962) w PWSFTviT w Łodzi (dyplom w 1967). Od 1997 wykładowca w PWSFTviT.

W 1995 roku otrzymał Honorowego "Jańcia Wodnika" na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" w Słupcy k. Konina.

Leszczyński był jednym z najoryginalniejszych polskich reżyserów. Znany jako twórca, który ponad wszystko cenił formę, mówił: "forma jest dla mnie znacznie ważniejsza od treści". Jego obrazy są niezwykle wystudiowane plastycznie. Obok strony wizualnej filmu ogromną wagę przywiązywał także do muzyki, która stawała się kanwą całej opowieści, jej motywem przewodnim. Jego kino kojarzy się z niezwykle wrażliwym spojrzeniem na ludzi żyjących w głębokiej harmonii z naturą.

Filmografia:

2007 - STARY CZŁOWIEK I PIES Reżyseria (reżyser uległ wypadkowi 18 sierpnia, w trzecim dniu okresu zdjęciowego filmu; po wypadku, a następnie śmierci twórcy, reżyserii filmu podjął się Andrzej Kostenko), Scenariusz,

2005 - PO SEZONIE Reżyser II,

2001 - REQUIEM (2001) Reżyseria,

1993 - KOLOSS Reżyseria, Scenariusz,

1985 - SIEKIEREZADA Reżyseria, Scenariusz,

1981 - KONOPIELKA Reżyseria, Scenariusz,

1979 - PEŁNIA Zdjęcia,

1977 - REKOLEKCJE Reżyseria, Scenariusz, Dialogi,

1972 - REWIZJA OSOBISTA Reżyseria, Scenariusz, Zdjęcia,

1967 - ŻYWOT MATEUSZA Reżyseria, Scenariusz, Obsada aktorska (mężczyzna w zagranicznym samochodzie; nie występuje w czołówce),

1963 - PRZYGODA NOWOROCZNA Operator kamery,

1963 - MANSARDA Współpraca reżyserska,

Nagrody filmowe

2002 - REQUIEM (2001) Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza reżyseria; za rok 2001

2001 - REQUIEM (2001) Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Nagroda Specjalna Jury

1987 - SIEKIEREZADA Berlin (MFF) nagroda Forum Młodego Kina

1986 - SIEKIEREZADA Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1985; nazwa nagrody: Nagroda Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu

1986 - SIEKIEREZADA Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) Grand Prix "Złote Grono"

1986 - SIEKIEREZADA Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Grand Prix (Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy")

1984 - KONOPIELKA Haugesund (MFF) główna nagroda krytyki

1984 - KONOPIELKA Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) Nagroda Główna Jury

1973 - REWIZJA OSOBISTA Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) "Skisłe Grono" dla najgorszego filmu

1970 - ŻYWOT MATEUSZA Adelaide-Auckland (MFF) I nagroda

1969 - ŻYWOT MATEUSZA Valladolid (MFF) I nagroda

1969 - ŻYWOT MATEUSZA Kolombo (MFF) nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Cejlonu

1969 - ŻYWOT MATEUSZA Kolombo (MFF) I nagroda

1969 - ŻYWOT MATEUSZA Cannes (MFF dla Młodzieży) Grand Prix

1968 - ŻYWOT MATEUSZA Złota Kaczka (przyznawana przez pismo "Film") w kategorii: najlepszy film polski; przyznana w 1969

1968 - ŻYWOT MATEUSZA Nagroda im. Andrzeja Munka (przyznawana przez PWSFTviT)